GÜNEYİN İNCİSİ ADANALI BOŞNAKLAR

Adana,Türkiye’nin en kalabalık 6.şehridir.Türkiye’nin Güney bölgesinde“Beyaz Altın (Pamuk)”
ambarı olarak adlandırılan en bereketli toprakları barındıran ildir. Merkezi Seyhan Nehri üzerindedir.
Adana ‘nın nüfüsu 2020 yılı verilerine göre 2.270.298' nüfusu vardır. Yüzölçümü 14.125
Km2’dir.Dünyanın en eski yerleşim yerlerinden biri olan Adana’ya toplu Boşnak göçleri 1878’den sonra
başlamıştır.Ancak 1840 yılında Sarıçam ilçesine bağlı Çiçekli Köyü’ne 1840’ta yerleşen ve benliklerini
kaybetmiş olan Boşnak göçmenleri vardır.1840’lardan bugüne yaklaşık 180 yıldır Boşnak varlığı söz
konusudur. Adana’ya Boşnak göçleri direkt olduğu gibi Kayseri ,Yozgat ve civar illerden de
olmuştur.Bunun yanında devlet farklı yerlerden şehre iskan yapmıştır.
Adana’ya ilk gelen Boşnaklar hakkında yeterli bilgi olmamakla birlikte 1840 tarihinde de Konya
Ereğli Kasabasından Adana’ya gelen ve bugün Çiçekli olarak adlandırılan köye günümüzde hiçbir şekilde
Boşnaklık özelliği taşımamakta hatta “Boşnaklıyız” diyen köylüler bile bir kelime dahi Boşnakça
bilmemektedir. Çiçekli’nin girişinde, yolun solunda hemen size karşılayan bir tabela dikkat çekici olup,
solmaya, kaybolmaya yüz tutmuş bir kimliği haykırır. “Boşnakoğulları” un değirmenidir bu tabela.Köy
Muhtarı Mehmet Karakuş ısrarla Boşnaklı’dan geldiklerini iddia etmiştir. Köyde şu an 30 hane Boşnak
olup gerisi göçmüştür. Köy muhtarının iddasına göre çevredeki 8 köyde de Boşnaklı’dan gelenler
yaşamaktadır.Buradaki Boşnaklar kültürel özelliklerini tamamen yitirmiş durumdalar.Köyde Çukurova
kültürü yaygındır. Boşnaklar kasket ve şalvar giymekte ve Çukurova şivesi ile konuşmaktadırlar.
Çiçekli Köyü’nden başka 1890’larda Adana’ya gelen Boşnaklar vardır.. Bunun en canlı örneği Bosnalı
Salih Efendi ve ailesidir. Miçeviç sülalesine mensup Salih Efendi ,2 kardeşi ve annesini alarak önce
İskenderiye, sonra Hayfa üzerinden Mersin limanına gelir ve Tarsus üzerinden Adana’ya yerleşir..
Adana’da Boşnakların 100 yıldan fazla bir süredir yaşadıkları tespit edilmiştir. Adana’ya yapılan
Boşnak göçlerinin doğrudan ya da dolaylı olarak başka illerden yapıldığı tespit edilmiştir.
Özellikle Boşnakların Konya, Karaman, Adapazarı, Yozgat, Kayseri, Aydın, Osmaniye,
Kahramanmaraş, Sivas illerinden geldikleri tespit edilmiştir.
1879 yılında Adana’ya Yumurtalıka 100.Yüreğir’e 280.Ceyhan’a 220.Osmaniye’ye 100 ve
Kozan’a 20 olmak üzere 720 Boşnak yerleştirilir.

1923 yılından 1930 yılına kadar aralıklarla Adana’ ya Boşnak göçleri devam etmiştir.Boşnak
derneklerine göre Adana’da yaşayan Boşnak nüfusunun 5 bin ile 10 bin civarında olduğu iddia
edilmektedir. Bu köylerde doğup Adana merkez ilçelerinde yaşayan nüfus kayıtlarını yaşadıkları
yere aldıran Boşnaklar da vardır. Tespitlerimize göre Adana yaşayan toplam Boşnak nüfusu 3
bin ile 4 bin civarındadır

ADANA’YA YERLEŞEN BOŞNAK SÜLALELERİ
1905 tarihine kadar ( Kadiç ve Bakiçler dahil edildiğinde ) Adana’da ortalama 15-20 Boşnak hanesi
vardır.1905 tarihinden sonra Boşnak nüfusu giderek artar.
Bu tarihten sonra Adana’ya gelen aileler sırasıyla;
1902 –Kadiçler ( Pakalın ailesi)
1905- Bakiçler ( Akutlu ailesi)
1910- Krijeştorlar ( Gül ailesi –Şevketiye Köyünde ikamet etmektedir)
1910-İmamoviçler
1910-Selimoviçler( Akalın ailesi)

1913- Fazliçler ( Aksoy ailesi)
1915-Maslahatlar ( İlba ailesi) Tepebağ mahallesinde iskan edilmiştir.
1916-Kadiçler ( Kadıoğlu ailesi)
1920-Bijelovaclar (Kanaatbilen ailesi)
1920-Hacoviçler ( Yılmaz ailesi)
1920-Hociçler
1926-Adiloviçler (İvegin ailesi)
1930-Dizdarlar ( Işıldak)
Boşnakların en çok iskan edildiği yerler Köprüköyü ve Döşeme’dir.Burada Boşnaklar kendi dillerinde
konuşuyorlardı. Köprüköy’de iskan edilen Boşnaklara yerel halk gavur derdi. Döşeme mahallesinin E5
karayolu nedeniyle ikiye bölünmesiyle buradaki Boşnaklar farklı yerlere dağılmışlardır.İlk gelenler geçim
kaynağı olarak karocu,sıvacı,amele,inşaat işleri,kerestecilik,pazarcılık gibi işleri yapmışlardır. Halen en
kalabalık Boşnak popülasyonu Köprüköyde vardır.Burada tahmini 700 aile olduğu sanılmaktadır.(Bu
araştırmayı yapan Ufuk Süslü’nün rakamsal ifadelerini sunacağız bundan sonra). Döşemede ise 50
hane,Yeşilevler ve civarında 300 hane ki ,Narlıca’da 200 hane,Denizli 300 hane,İsmetpaşa 100
civarı aile,Sakarya 100 hane ,Mithatpaşa 50 hane,Merkez bölgelerinde 300 hane ,Çukurovada 1000
hane ,Yüreğir’de dağınık bile olsa 500 hane, Sarıçam ilçesinde 300 hane,Ceyhan ve çevresinde
(Hamitbey bucağı ve Nalçacı gibi) 500 hane,Şevketiye beldesinde 250 hane ve Çiçekli köyünde
100 hane sayılır.Kısaca tahminen 4600 hane Adana içi ve civarı,200 hane de diğer ilçe ve köyler
olmak üzere 4800 tahmini Boşnak ailesi vardır.

ADANALI BOŞNAKLARIN GEÇİM KAYNAKLARI
Boşnakların Adana ekonomisine katkıları vardır. Daha çok iş gücüne dayalı ve üretime yönelik iktisadi
faaliyetleri görülür. Okuyan genç kesim daha çok doktor,mühendis,avukat,öğretmen olarak mesleklerini
icra eder. Kazım Başer (Trikoviç) 1974 yılında Yavuzlar mahallesi muhtarı seçilmiş ancak görev süresi
dolmadan 1977 yılında vefat etmiştir. İnşaat sektöründe deÖmer Kanaatbilen’i sayabiliriz.
Köylerdeki Boşnaklar da tarım ve hayvancılıkla uğraşır. Şevketiye (Ünlüce),Hamitbey bucağı ve
Narlıca gibi köylerde Boşnaklar bulunur. Hamitbeybucağı Köyü’nde Paşiç,Semaniç ve Şehoviçler
bulunur. Hamitbeybucağı Köyü Boşnakları tarımla uğraşırlar.
Diğer köylerde de daha çok göçmenlerle beraber yaşarlar.Mesela Ünlüce Köyü’nün yarısı kadarı
Boşnak diğer yarısı da Arnavut olup muhtarı da Arnavuttur. Bu köyde Prijepoljeli Krijeştorlar vardır.
1926 yılında eski adı Şevketiye ,şimdiki ismiyle Ünlüce köyüne 7 hane ve 35 Boşnak muhacir
yerleştirilmiştir. Bu muhacirler, Novipazar,Pljevlja (Taşlıca) ve Bijelopolje (Akova)’den gelenlerden
oluşmaktaydı
Krijeştorlar 1907 tarihinde Karaman’a yerleşir.Ardından Adanaya gelirler.Ünlüceli Boşnaklardan Gül
ailesi Adana Boşnaklarının tanınmış ailesidir.Kasım Gül Adana Bosna Kardeşlik Derneği’nin başkanlığını
yürütmekte (2021) ve birçok defa yönetimde yer almış bir isim olarak öne çıkmıştır.

ADANALI BOŞNAKLARDA KÜLTÜREL ÖZELLİKLERİ

Adanalı Boşnaklar daha çok kent kültürü özellikleri taşımaktadırlar. Hem köyde hem de kentte evleri ve
akrabaları bulunmaktadır. Adana kültürü ile entegre olduklarından Boşnakça konuşmamakta fakat
Boşnak kimliğini korumaktadırlar. Daha çok Adana dışından gelen (Sivas yöresi) Boşnakçayı kullanmakta
ve Boşnak kültürünü yaşatmaktadırlar. Sivas'tan gelenler dışında Yozgat ve Kayseri‘den göç eden
Boşnaklar da kültür ve dillerini iyi konuşmaktadırlar. Bunlar Sancak Boşnakçasını kullanmaktadırlar.
Çocukları ise Boşnakçayı öğrenmemişlerdir. Özellikle yerleşik Türkmen-Yörük Türkleri Boşnakçayı
yabancı dil olarak gördüklerinden, ilk gelen göçmenlerin de Türkçeyi bilmemelerinden dolayı
karşılaştıkları öteki muamelesinde Boşnakçanın çocuklara öğretilmesi baskılanmış bir davranış olmuştur.
Zamanla bu algı unutulmuş, gençler Türkçeyi iyi öğrenmiş ama bu seferde Boşnakçayı unutmuşlardır.
Türkçenin düzgün konuşulması Boşnakların sosyal uyum sağlamasında önemli rol almıştır.Merkezdeki

Boşnakların birçoğu Sivas, Kayseri, Konya illerinden gelen Boşnaklardır. Yüreğir, Seyhan ve
Çukurova ilçelerinde yaşayan Boşnakların birçoğu Boşnak köylerindeki Boşnaklarla akraba
olan Boşnaklar değildir. Bu nedenle merkezdeki Boşnaklar ile köylerdeki Boşnaklar arasında
kültürel anlamda derin farklılıklar oluşmuştur. Özellikle merkez ilçelerde yaşayan Boşnakların
büyük bir çoğunluğu yöresel kültürle entegre olmuş durumdadır. Merkezdeki Boşnakların külürel
özelliklerini tam olarak yaşatmadığı, unuttuğu, gelecek nesle aktaramadığı tespit edilmiştir. Çok
az da olsa şehirde yaşayan bir kısım Boşnak’ın köydeki Boşnaklarlar kültürel ilişkileri devam
etmektedir..r. Adana’da Boşnaklar meslek olarak Öğretmen, doktor, memur, polis, asker, işçi,
gibi meslek dallarında çalışır. Çiftçilik, hayvancılık işiyle köydeki Boşnaklar uğraşır. Boşnaklar
çalışkan insanlardır. Evlerini, bahçelerini çok temiz ve düzenli tutarlar. Börek yapmayı ve
yemeyi, kahve içmeyi çok severler. Boşnakların yöresel halk kültüründen etklenmeleri ve yöresel
kültüre katkıları çok önemlidir. Boşnaklar yaşadıları bölgeye katkısı olan önemli insanlardır.
Boşnaklar üzerinde ki bir diğer algıda önceleri Arnavutlarla karıştırılmalarıdır. Bu da zamanla düzelmiştir.
Bu yüzden bazı yerlerde resmi kayıtlarda yörede Boşnaklar olmasına rağmen Arnavut olarak tek kimlik
beyan edilmiş ve kayıtlara geçmiştir. Payas Sokollu vakfiyesinde ve kalesinde görevli Kale Dizdar ve 73
askerinin maaş kayıtları “Arnavut” olarak geçmektedir. Bunda Arnavutların da yöreye Boşnaklar ile
beraber gelmeleri etken olmuştur. Boşnak bireyler daha çekinik davrandıklarından Arnavut kimliği öne
çıkmış olabilir. Bu grupda ise rol modeli Bosnalı Salih Efendidir.

ADANAYA İLK GELEN BOŞNAKLARIN ÇEKTİKLERİ

Adana’da yaşayan Boşnaklar orta gelirlidir. İlk gelenler yoksulluk çekmişlerdi. Yoksulluğun tek nedeni
ekonomik değildi, aynı zamanda güç ve gelir dağılımındaki dengesizlik, eğitim düzeyinin düşüklüğü,
kalifiye olmayan iş gücü, politika uygulamaları, sosyal desteğin yokluğu, yoksunluk, tarihsel, sosyo
ekonomik ve kültürel yapı yoksullukla yakından ilgilidir İlk gelenler daha çok kol-kas gücü gerektiren
işlerde çalışmışlardır. İş sahaları daha çok inşaatcılık, sıva ve karo işçiliği üzerinedir. Evlerini aynı
mahallede imece usulü yapmışlardır. Büyük ve geniş aileler ise aynı avlu içinde tek odalarda ikamet
ediyorlardı. Bu mahalleler; Kuruköprü, Yeşilevler, Döşeme, Sinanpaşa ve Köprüköyü gibi merkezden
biraz uzak yerlerdi. Döşeme mahallesi merkeze en yakın yerdir.
Arnavutlarla evlilikler ve birlikte yaşama daha sık rastlanır bir durumdur. Çocuk sayısı giderek
azalmaktadır. Entegrasyon sağlandığından bir çok toplumla aynı seviyede Kabul edilebilir düzeydedir.
Boşanma eylemi onaylanmaz. Boşnak dışı evliliklerde boşanma oranı daha fazladır. Çukurovada Boşnak
aileler, çocukları Türkçeyi tam ve doğru öğrensinler diye kendilerince fedakarlık yaparak, aile içinde
Boşnakçayı konuşmamışlar ve çocuklar kendi anadillerinden mahrum bırakılmışlardır. Çevrelerindeki ve
okullarındaki Boşnak olmayan bireyler de rol modeli olmaya adaydırlar.Bu etki iki nesil sonra Boşnaklarda
“ben kimim” sorusunun daha sık sorulmasına neden olmuştur.
1876 ile 1920 dönemi Türkiye içinde zor geçen bir dönemdir. Bu zor dönemlerde 23 Kasım 1883 yılında,
Adana`ya Bosna’dan 2000 hanelik Boşnak muhacirin gönderilmesi ve iskanı için Dahiliye Nazırlığı Adana
vilayetiyle yazışmalar yapılmıştır. Bunlar da tahminen Hamitbey Bucağı’na yerleştirilmiştir.
Adana bölgesinde Ermeni isyanları ve Fransızların 4 yıl 6 ay süren işgalleri, tüm vatandaşların üzerinde
ağır bir travma oluşturmuştur. Boşnaklar zaten Bosna’da yaşanan isyan ve savaşlar sonucu eş zamanlı
travma yaşadıklarından bu olaylarda ikinci bir travma olmuştur. 1992’de başlayan Bosna Savaşı burada
Boşnak kimliğinin yeniden hatırlanmasına ve canlanmasında etkili olmuştur. Çukurova da Türk vatandaşı
olup da bölgenin diğer dillerini (Arapça,Kürtçe, Boşnakça, Arnavutça) konuşanlar çift dilli/çatal dilli olarak
damgalanırlar. İlk dönemlerde Boşnakların yerleştiği Köprüköyü mahallesi,“Gavurköy” olarak bölge halkı
tarafından adlandırılmıştır. Fakat bu alışkanlık daha sonra terk edilmiştir.
ÇUKUROVADA YERLEŞİK BOŞNAKLARIN ORİJİNAL SOYADLARI
Bu kısmı da Ufuk SÜSLÜ’nin çalışmasından alıntılayarak anlatalım..
“Çalışmalarım sırasında tespit edebildiğim soyadları şunlardır;
Aslanağiç (Saraybosna), Hamzagiç (Tara-Sancak), Hamziç (Sancak),İmamoviç (Sarayevo), Koliç
(Bjelepolje), Aliömeroviç (Caka-Kolaşin),Kaliç (Kolaşin), Krjeştor (Sancak), Yakupoviç (Taşlıca/Starina),
Alibaşiç (Prijepolje-Sancak), Hasan Begoviç (Kolaşin/Vraniş), Bakiç (Taşlıca-Lever Tara), Caka Sancak),

Koyoniç (Kluç), Dizdar (Orohçe), Hot (Prijepolje), Fetahoviç (Rozaje), Davutoviç (Brodarevo), Huluçliç
(Rogatica), Hacı Selimoviç (Banjaluka), Hoçiç (Kolaşın), Hacoviç (Kolaşın), Maslahat (Taşlıca-Lever
Tara), Mustaviç (Sazingrad), Nisiç (Karadağ), Selimoviç (Sancak), Memişoviç (Sarayevo), Kadiç
(Sarayevo), Avdoviç (TaraninLever Tara/Taşlıca), Fazliç (Priboj/Sancak), Baranin (Kolaşın), Şahoviç
(Kolaşın), Musliç (Prijepolje), Ayanoviç (Prijepolje), Zuboviç (Srebrenica),Adiloviç (Derventa/Sancak),
Baboviç (Karadağ), Celiloviç (Kolaşın), Aslanoviç (Sarayevo), Martinoviç( Sancak), Dizdaroviç (Priboj),
Çavuşoviç (Sancak), Alibaşiç (Sancak), Begoviç (Sarayevo), Kraşnik (Kolaşın),
Karışık((Sancak/Taranin)), Çurçeviç (Taranin), Becoviç (Taranin), Kulinoviç (Sancak), Skakiç (Hersek),
Herdiç (Sancak), Deliç (Sancak), Tandıroviç (Sancak), Dervişoviç (Brçko), Kuliç (Sancak), Muhiç
(Sancak), Suçiç ( Kolaşın/Tazin), Şevkiç ( Sancak), Becoviç (Sancak), Aslanağiç (Sarayova–1897-
İstanbul)), Şevkiç (Sancak), Çoraliç (Sancak), Oviç (Sancak), Harbaşoviç (Sancak), Hırcaliçi (Sancak),
Salkiç (Sancak), Elkasoviç (Sancak), Şizmiç (Sancak), Piviç (Sancak), Paşiç (Sancak-En zengin sülale
olarak bilinir), Okiç (Sancak), Toniç (Sancak), Şepiç ( Tazin), Şevkiç (Tazin), İskenderoviç (Üsküp),
Ömeroviç (Kolaşın), Begoviç(Kolaşın-Vraniş), Yakupoviç (Taslıca-Taranin), Kojoniç (Kluç-Sancak),
Fetahoviç (Rozaje Sancak), Caka (Sancak), Huluçliç (Banjaluka, Sancak), Selimoviç (Sancak), Zuboviç
(Srebrenitsa), Tırkoviç (Tara, Sancak), Celiloviç (Kolaşin) Bunun haricinde
Paşiç,Haradbaş,Kardiyan,Tutiç gibi sülaleler de vardır.

ADANALI BOŞNAKLARIN NASREDDİN HOCASI: MAHO

Orhan Kemalin kitap karakterlerinden biridir “Maho”. Boyu iki metreden uzun olan bu Boşnak göçmeni
aslında 1960’lardan 80’lere yaşamış, gerçek bir karakterdir. Boyu o kadar uzundur ki, bir gün bindiği
motoru çalıştırınca, motor ayaklarının arasından kayıp gitmiştir. Musliç sülalesinden olan Maho, Adanalı
Boşnakların Nasrettin Hocası gibidir. Saçı uzun olan Maho aynı zamanda Harley Davidson tarzı motor
kullanmakla da ünlüdür. Şakaları ile meşhurdur. Zamanın kabadayılarına bile taş çıkartan bu adam,
sıkıntısı olan tüm Boşnakların yardımına da koşmuş ve onların haklarını savunmuştur. Çalıştığı fabrikada
kadınlar kavgaya tutuşunca kimse ayıramamış, Maho’ya müracaat edilince o da su ile kadınları ıslatarak
ayırabilmiştir.Karısı ile kavga eden Maho, karısını evinin ikinci katından aşağı atmış (1982’de) zavallı
kadın o esnada oradan geçmekte olan tenteli ekmek arabası sayesinde kurtulmuştur. İşte Maho, kızdı mı
korkulası bir adamdır.

MUSLİÇLER VE OSMAN LOPATA

Musliçler kalabalık bir aile olup tahminen 70 hane kadardırlar. Sivas Dendil`den gelen Musliçler
Hoçiçlerle de akrabadırlar. Bir diğer karakterde “Osman Lopata”`dır. “Lopata” Boşnakça “kürek”
demektir. Döşemede oturan ve kendisi de Boşnak olan Osman beyin boyu uzundur ve orantılı olarak da
elleri ve ayakları da oldukça büyüktür. Boşnaklar Osman Lopata lakabını takmışlardır. Tabi Boşnakların
bir özelliği olarak bu lakap kalıcı olmuş ve Osman’ın da sıfatı halini almıştır. Bu aslında kimseyi rahatsız
da etmemiş ve Osman bey de buna kızmamıştır.
BOŞNAKLARIN DAMADI ORHAN KEMAL

Yazar Orhan Kemal, Musliçler`den Hayriye hanımla evlenir. Boşnakları yakından tanıyan Orhan Kemal
onlardan etkilenir ve romanlarında onlara yer verir. Böylece Boşnaklar Adana’da edebiyat alanında da
katkıda bulunmuş olurlar. Mesela “Hanımın Çiftliği” ‘ndeki Cemşir Ağa’nın 4 eşinden biri Boşnak’tır ve
onun kızı Güllü de romanın başkahramanıdır.
Orhan Kemal Cemile karakterine de yer verir romanlarında. Arkadaş Islıkları, Avare Yıllar, Grev, Dünya
Evi, Cemile gibi eserlerinde başkahramanları Boşnaklar olmuştur. Kahveci Aliş, Cemile, Güllü, Maho
karakterleri Boşnak’tır. Tetka der teyzeye ve Kahveci Alişin Akordeon ve Gusli çalmasından bahseder.

ADANALI BOŞNAK SPORCULAR

Sportif özellikleriyle öne çıkan Boşnaklardan futbol deyince de aklımıza gelen Adanalı Boşnak sporcular
ise şunlardır; 1955/60larda Köprüspor ve Ankara gücünde Bek oynayan Remzi Hotlar (Adanaspor-kaza
kurşunu ile vefat etmişti), Ziya Yurtlugil ( Antalyaspor), Morlu Yaşar (Müdafaa-Köprü spor),Recep Hotlar
(Köprüspor kalecisi)
1950'de Boşnaklar Köprüspor’u kurarlar. Köprüspor o dönemde amatör takımdır. Adana’nın amatör spor
kulüpleri; Sümerbank, Milli Mensucat, Torosspor, Seyhanspor`un kuruluşlarında Boşnakların da katkıları
vardır. Boşnaklar bu kulüplerde top oynamışlardı. Mesela Selim Nurgel Milli Mensucatın (orta bek)
geçilmez lakaplı orta uçtur. Ayrıca bir de Çılgınlar/Şimşekler grubu vardır.1940’larda birçok Boşnak
Adanaspor yanlısı olduğundan bu kulübe üye olmuştur.

Voleybolda ise; milli bayan voleybolcu Nalân Gülergin (İskenderoviç), Ali Rıza Akın (Beşiktaş, DSİ, şimdi
antrenördür) Ufuk Akalın (A milli antrenörü, SSK, TMO) Utku Süslü (DSİ; SSK, Petrol ofisi), Selin Akın
(Çukurova Üniversitesi,Bahçelievler Koleji, Ankara Numune), Semih Akın (Halk Bank, İBB Yeniköy, DSİ),
Ramiz Zevker (DSİ, Tokat, Hatay TEDAŞ) Cumali Yıldır (Baba Cumali-Galatasaray, Arçelik,
Tuborg).Yüksel Yıldız da Sasa, Adana DSİ ve Tokat Niksar’da oynamıştır. Ufuk Akalın, Emin Tara`nın
torunudur.
Emin Tara çetecilik yapmış ve bir Sırp paşasını vurduğu için Sırbistan’a girişi yasaklanmış olan kişidir.
Emin aco (amca) çetenin sağlıkçısıdır aynı zamanda. 1903 yılında Raoniçka Buna(Raonik)
ayaklanması olmuştur.Bu dönemde Sırplar’a karşı savaşan/direnen aileler; Yeni Pazar (Novi Pazar) da
Mujçinoviç kardeşler, Abid Alisanoviç ,Ruşid ve Emin [Tara] ‘dır.Sırplar bu direnen ailelere “Türkofiller”
(Osmanlı yanlısı) adını takmışlardır.
Yüzme sporunda da Adana`da isim yapan sporcularımız vardır. Şenol ve Hasbi Uçar (Podpeçanlardan
-anne tarafından Boşnak’tırlar) kardeşler 80`li yılların yüzme dalında Boşnakların medarı
iftiharlarıdırlar. Genç nesilden su topunda milli atlet olan Simay Yavuz da (Alibaşiç) gurur duyduklarımız
arasındadır.

DİĞER TANINMIŞ ADANALI BOŞNAKLAR

Cumhurbaşkanı yaveri olan Metin Özbek,bir dönem Numune hastanesi başhekimliği yapan Genel Cerrah
Atilla Akova 1960’ların ünlü Adanalı Boşnak kabadayısı Beyamil (Beyamil, İmamoviç sülalesindendir)
Maho`yu bıçakla yaralayan Azem ,iş adamı Mahmut Canberk’i vuran Sadık,1970'lerin kabadayılarından
Hüseyin (Boşnak) bunlardandır. Süleyman Sırrı ,Ege Bağatur`u vuran kişidir. Sonradan Suriye’ye kaçtığı
rivayet edilmiştir. 80 öncesi terör olaylarında kaybettiğimiz şehit polis memuru Adnan Can`ı (Çurçeviç) da
rahmetle anmalıyız.

HAYIRSEVER İŞ ADAMI BOSNALI SALİH EFENDİ
Bosnalı Salih Efendi, Osmanlı’nın son dönemlerinde Balkanlar’dan Adana’ya gelen ve elindeki
sermayesi ile Taşköprü başına un fabrikası kurarak zengin olmuş ve 1889 yılında malikâne yaptırmıştır.
19. yy’ın sonu 20. yy’ın başında Adananın önemli şahsiyetlerinden olan Bosnalı Salih Efendi’nin 1889
yılında Seyhan Nehri kıyısında yaptırdığı malikâne hala tarihi dokusunu korumaktadır. 120 yıllık Bosnalı
Salih Efendi malikânesi kaderine terkedilmiş bir halde yıkılmayı beklerken, iş adamı Halil Avcı tarafından
restore edilip Hotel Bosnalı adıyla geçmişi ve günümüzü yaşamaya devam etmektedir. Sayın Halil Avcı,
Bosnalı Salih Efendi’nin her zaman hayırseverliği ile anılan bir isim olduğundan dolayı isme saygısı
olduğu için oteline bu ismi verdiğini söylemiştir.
Bosnalı Salih Efendi Camii

Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde Balkanlar’dan Anadolu’ya göç eden muhacirlerin
yerleştirildiği Adana’nın Yüreğir ilçesi Köprülü Mahallesi’nde, dönemin önde gelen iş adamlarından
Bosnalı Salih Efendi öncülüğünde yapımına başlanan Köprüköy Camisi, 1930’da ibadete açıldı.
Bahçesine dikilen sarmaşıkların caminin tamamını kaplamasıyla halk arasında “Yeşil Cami” veya “Yeşil
Minareli” olarak anılmaya başlamıştır.

Adana’da Yapılan ve Bilinen Bazı Boşnak Yemekleri

Kukurus(MısırEkmeği),Uştipak( Lokma),Kupus( Kapuska),Tutmaç ,Sisvara(Püre),Uçurkupivats,Kaçamak,
(Püre),Uçurkupivas,Kaçamak,Kolaçiç(Köftecikler),Mahluta(Mercimekli Piryan),Paprika,Kapus Pita,Kol
Pita(Komporiça),Peçeni Klepa(Fırında Mantı),Halva Pita,Renduşa,Ribitsa(Yoğurtlu Boşnak
Mantısı),Polaçinka,Şampita
Hazırlayan: Şevket KOÇ
Kaynaklar:
-İgman.tv
-Adanalı Boşnakların Tarihi,Ufuk SÜSLÜ
-Adana Valiliği
-Ufuk Süslü, Bin Sekiz Yüz Kırk`tan Günümüze Çukurova Boşnakları. “175 Yıllık Sosyal Değişim” , I.
ULUSLARARASI SOSYAL BİLİMLER ARAŞTIRMALARI KONGRESİ

-Türkiyenin Sadık Vatandaşları Boşnaklar,Sait Kaçapor
-Boşnakların Türkiyeye Göçleri (1878-1934) ,Fahriye Emgili
-Yusuf KARAGÖZ.Adana Boşnakları Halk Bilimi Araştırması.Yüksek Lisans Tezi.Mersin
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
-Ali Nihat TEZÖLMEZ.MEŞRUTİYET’TEN CUMHURİYET’E ADANA’DA NÜFUS HAREKETLERİ
(1876-1923).YÜKSEK LİSANS TEZİ.2018