ÜRETİCİ DERDİNİ KİME ANLATSIN

Hangi üreticiyi anlatalım hangisinden başlayalım?
Hangi üreticinin durumunu sorsan, adeta sorduğuna soracağına pişman oluyorsun.
Şöyle bir bakalım,
Karadeniz bölgesinde çay ve fındık üreticisi,
Akdenizde pamuk, sebze ve buğday üreticisi,
Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde hayvancılık ve özellikle Antep fıstığı ve badem,
İç Anadolu'da şeker pancarı ve patates,
Ege'de ağırlıklı olarak sebze ve meyve üreticisine sorduğunuz zaman bin ah işitiyorsunuz
Bu yıl hangi bölgeye bakarsanız bakın, üretici hasat ettiği mahsulünü sokaklara döktü,
Veya bazı üreticiler işçilik parasını karşılamıyor diye ürününü ya sürerek imha etti veya ahaliyi
bilgilendirerek gelip tarlasındaki ürünü toplayıp evlerine götürmelerini istedi.
Bakın bir karpuz üreticisi ne diyor;
“Karpuzu ekim mevsiminde bir heyecan ile üç kuruş kazanırız diye ektim ve bir çocuk gibi hasad
mevsimine kadar baktım. Gece gündüz emek vererek yetiştirdiğim ürünün kilosunu 70 kuruşa satmak
zorunda kaldım. Beş liraya mal et 70 kuruşa sat, soruyorum sayın bakana, bunun altından kim kalkar?
Neden bir tarım politikamız yok? Ken önemlisi ise bizler derdimizi kime anlatacağız.”
Üretici herşeyden önce derdine derman olacak muhatap bulamıyor.
Üretici elbette haklı,
Siz samandan ete kadar hemen her tarım ürününde dışarıya muhtaçaçsanız elbette üreticinin derdine
derman olamazsınız.
Ne yazıkki tarım politikamız Cumhuriyetten bu yana oturmadı
Bu ülkede, tıpkı Hollanda ve bazı avrupa ülkelerinde olduğu gibi bakanlık tarımda ekim takvimi
oluşturamazmı?
Süt üreticilerini dinlediğiniz zaman bu gidişle yakın bir zamanda sütte bulamayacağımızı söylüyorlar.
Neden?
Yem fiyatları aldı başını gitti ve üreticiler bir bir ellerindeki hayvanları kesime veriyor.
Elbette bu gidişle sütte bulamaz hale geliriz.
Yazık,
Gerçekten çok yazık.
Bu anlayışla tarımda ve hayvancılıkta önümüzdeki yıllarda telafisi mümkün olmayacak sıkıntıların
içerisindne kendimizi bulursak şaşırmayın diyorum.